Τσούπ, καλησπέρα σας, έχω μανιοκατάθλιψη. Δεν το είπε. Θα μπορούσε όμως. Ο τύπος έχει εμμονή με τον θάνατο. Και του αρέσει να βάζει και τους άλλους να το σκέφτονται. Και τα καταφέρνει γαμώτο. Ανάμεσα στις διάφορες ενδιαφέρουσες απόψεις που μου αράδιασε, μου έθεσε και το εξής υποθετικό ηθικό δίλημμα:
Ας υποθέσουμε ότι, για κάποιο λόγο, πρέπει να ανακοινώσεις σε κάποιον ότι έχει μια ώρα ζωής και αφού περάσει αυτή η ώρα να τον σκοτώσεις. Και έχεις να διαλέξεις (για τον φόνο που θα διαπράξεις) ανάμεσα σε ένα ενήλικα, πες 18 χρονών και ένα παιδάκι 5 χρονών. Ποιόν θα σκοτώσεις και γιατί;
...
Λοιπόν, το σκέφτηκες; Να μου πείς την απάντηση μετά.
Ο εγγλεζο-γιαπωνέζος Καρυωτάκης λοιπόν μου είπε ξεκάθαρα ότι θα σκότωνε το παιδάκι. "Και γιατί;" τον ρωτάω εγώ. Και ορίστε μια απάντηση που δεν είχα ποτέ μου σκεφτεί:
- "Θα σκότωνα το παιδάκι, επειδή το παιδάκι δεν μπορεί να κατανοήσει και να εκλογικεύσει την έννοια του θανάτου, δηλαδή δεν έχει ακόμα τις απαιτούμενες νοητικές δεξιότητες για αυτό. Δεν μπορεί να καταλάβει τί σημαίνει να υπάρχεις και από την άλλη ούτε και το τί σημαίνει να μήν υπάρχεις πλέον. Δεν μπορεί να φανταστεί πώς θα ήταν να είσαι νεκρός για πάντα. Ο ενήλικας θα το έχει κατανοήσει και θα το έχει σκεφτεί. Και αυτή η τελευταία μία ώρα που θα του δώσεις θα είναι πραγματικό βασανιστήριο για αυτόν. Και θα πεθάνει δυστυχισμένος. Επειδή θα τον βασανίζουν οι αμφιβολίες για το άν υπάρχει ή όχι κάτι μετά... Υποθέτω ότι πλέον έχεις καταλάβει ότι, προφανώς, είμαι άθεος..."
Εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω τί θα έκανα στη θέση του. Μπορώ απλά να μην το σκέφτομαι. Αλλά έλα που στιφογυρίζει σαν ενοχλητικό έντομο μέσα στις σκέψεις μου;...
Πάρτε τώρα ένα Καρυωτάκη κερασμένο!
κι άλλο ένα, από τον Κώστα Ουράνη...
28 σχόλια:
Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται ο τρελλαμένος ασιάτης φίλος...δεν έχει άδικο εδώ που τα λέμε.το παιδάκι δεν έχει ¨αίσθηση χρόνου" ενώ ο 18χρονος σίγουρα.οπότε...
Γειά σου Αλέξη! Λοιπόν, έχω συνειδητοποιήσει ότι είμαι πολύ Κύπριος επειδή λέω συνέχεια λοιπόν. Λοιπόν...
Θα μπορούσα άνετα να κάνω παρέα με αυτό τον τύπο, πολύ τον συμπάθησα όπως τον παρουσίασες. Κι εγώ παιδάκι θα διάλεγα, σωστός ο λόγος του, συν του ότι θα επίστευα πως το εγλύτωσα από αυτό το βάσανο που λέγεται ζωή. (Παναγία μου, πρέπει να σταματήσω να διαβάζω Καρυωτάκη, δε μου κάνει καλό, θάνατος οι κάρυες και δε συμμαζεύεται)
Παναγία μου, σκιάχτηκα!! Και μετά λες εμένα διεστραμμένη! Καλύτερα να σκέφτομαι τις χαζομάρες που σκέφτομαι παρά αυτά που σκέφτεται ο ιαπωνεζοεγγλέζος! (τι μείγμα κι αυτό!)
οι στίχοι του πρώτου είναι του κώστα ουράνη, όχι του καρυωτάκη
σε πολλούς από το μυαλό μας έχουν περάσει ανάλογες σκεψεις τςλικά
Επειδή η φύση μου είναι σχετικά παράξενη...Εγώ θα ανακοίνωνα και στους δύο ότι έχουν μία ώρα ζωής αλλά στο τέλος το πιο πιθανό είναι να σκότωνα εμένα. Είναι πιο δύσκολη η γνώση του θανάτου, ακόμα και για το παιδάκι, παρά η διαδικασία. Ο άνθρωπος δηλαδή δεν φοβάται τον ίδιο το θάνατο σαν πράξη, αλλά τη γνώση ότι κάποια στιγμή θα γίνει.
Ανισόρροπε καλωσόρισες!
Rain Tears, να σκέφτεσαι, όμως...
Ρίτσα μου, ευχαριστώ. Δε θυμάμαι γιατί είχα την εντύπωση ότι είναι του Καρυωτάκη. Το αλλάζω αμέσως.
Χρυσόψαρο, στην εξίσωση που έθεσα παραπάνω, υποθέτουμε επίσης ότι ο ενδεχόμενος δικός σου θάνατος δεν κάνει καμιά διαφορά και ότι έτσι κι αλλιώς ο ένας από τους 2 υποψηφίους πρέπει να πεθάνει. Η γνώση κάνει τη διαφορά στο δίλημμα αυτό. Ποιός από τους 2 δηλαδή, έχει την επίγνωση του βέβαιου τέλους.
πριν διαβασω παρακάτω κ επηρεαστω, να πω οτι θα σκοτωνα το παιδακι.
1.ειναι πιο ευκολο.
2.δε θα αρχισει να ικετευει για τη ζωη του.
3. δεν εχει κ πολυ ξεκαθαρο στο μυαλο του τι ειναι ο θανατος και δε θα φοβαται οσο ο 18χρονος.
4.δεν εχει σχεδόν καμιά εμπειρία στη ζωή του, δεν έχει καταφέρει τίποτα.σε ηλικία 5 χρονών είναι σαν να μην υπάρχεις.
πάω να συνεχίσω το διάβασμα τώρα...
Μα θα σκότωνα εμένα γιατί θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά αδύναμο ώστε να μην μπορέσω στο τέλος να σκοτώσω κανέναν από τους δύο... Αλλά θα ήθελα να δω και οι δύο πως θα αντιδρούσαν με αυτή τη γνώση...
εχουν ενδιαφερον οι συζητησεις, αλλα εχω βαρεθει την φιλοσοφια τουλαχιστον σε αυτη τη φαση της ζωης μου. μακαρι να μην βρεθω ποτε σε αυτο το διλημμα κσι τωρα αν κατσω να αμπελουργησω θα μας βρει το ξημερωμα, το γιατι και το πως.
ποια τεχνη σπουδαζεις? καλησπερα!
Γίνεται να σκοτώσω ένα συνάδελφο σπασαρχίδα αν και έχει δυο φορές την ηλικία του 18χρονου; Μην σου πω πως δεν θα περιμένω να περάσει η μια ώρα. Έχω σκεφτεί και τον τρόπο...
Αντίθετα με κάποιον από τους συνομιλητές εδώ, εγώ αντιπάθησα αυτόματα τον συνάδελφο-θανατόφιλο από την πρώτη στιγμή που αναφέρθηκε ο "Καρυωτάκισμός" του (στάση ζωής την οποία απεχθάνομαι όσο δεν πάει!)
Παρόλα αυτά πριν διαβάσω την αιτιολόγησή του, κατέληξα ακριβώς στο ίδιο συμπέρασμα για τους ίδιους λόγους.
Αυτό με τη Σαββίνα δεν το είχα ακούσει ξανά μελοποιημένο - ενδιαφέρον! :)Τα Κρίνα μου αρέσουν πολύ!
Ο Καρυωτάκης ήταν και θα είναι διαχρονικός. Ο συμφοιτητής σου... πολλή διαστροφή ρε παιδί μου!
Κουνούπι, θα ήσουν ακόμα πιο Κύπριος αν έλεγες "το λοιπόν"!! :))
Σε δίλημμα δεν υπάρχει περίπτωση να μπω... :(
Πράσινη νεράιδα, είναι πιό εύκολο λέει!!!
Χρυσόψαρο, λίγο σαδιστικό να το πείς και στους δυο δεν νομίζεις;
Μαρία, μουσική και ειδικεύομαι στη σύνθεση. Φτάνει πιά φιλοσοφία. Πάμε να ζήσουμε στη ζούγκλα. Ούγκ!... Καλησπέρα!
Μάνα, γίνεται αν το γράψεις στο βλογ σου με όλες τις λεπτομέρειες!
Χρήστο, ... Καρυωτάκης-Χρήστος 1-0
...κι αγνάντευε, είναι μελωποιημένο από τη Λένα Πλάτωνος. Όλος ο δίσκος είναι με ποίηση Καρυωτάκη και είναι εξαιρετικός αν και καταθλιπτικός. Ψάξε το. Όσο για το συμφοιτητή, νομίζω χρειάζεται γκόμενα επειγόντως.
JamanFou, το λοιπόν κυρίες και κύριοι... να υποθέσω, δεν μπαίνεις στο δίλημμα επειδή ξέρεις ήδη;
Σαδιστικό, ίσως... Αλλά αληθινό και άκρως ενδιαφέρον... Θα ήθελα πολύ να δω τι μπορεί να κάνει ο άλλος στις τελευταίες του στιγμές, είτε είναι μεγάλος είτε μικρός...
Κουνούπι,
θὰ ἀρχίσω μὲ τὸ ἠλίθιο χιοῦμορ ποὺ ἔχω.
Μήπως ὁ τῦπος αὐτὸς εἶναι 18;
Μήπως μιὰ ποὺ εἶναι ἐγγλεζο-γιαπωνέζος μοιάζει μὲ 18;
Διότι ἂν ναί, ἔχω μιὰν ἀπάντηση.
Μήπως σοῦ ἔβαζε ἰδέες γιὰ νὰ τὸν βοηθήσεις;
Μὴν τσιμπᾶς.
Ὁ τῦπος δὲν ἔχει ἁπλᾶ λασκαρισμένη βίδα τοῦ λείπει τελείως, (τουλάχιστον μία).
Τὸ ὅτι κολλᾶς ἐσὺ μὲ ἀνησυχεῖ. Χαλάρωσε, τὶ σὲ κόφτει ὁ πελλός.
Γιατὶ νὰ τὸ ὑποθέσουμε τὸ ὅτι πρέπει; Ὁ φόνος εἶναι ἐπιλογή, κανείς δὲν σὲ ὑποχρεώνει νὰ τὸν κάνεις.
Καὶ πῶς ξέρεις ὅτι τὸ μικρό δὲν φοβᾶται; Τότε γιατὶ κλαίει, γιατὶ ἀπ᾽ τὴν κοιλιὰ τῆς μάνας του ἄγχεται ὅταν ἄγχεται καὶ αὐτή, γιατὶ ἀνεβαίνουν οἱ σφυγμοί του καὶ ἀπομακρύνεται ὅταν κάτι τὸ πλησιάζει μέσα στὴν μήτρα;
Κι ἂν βγάζαμε τὸν σκασμὸ καὶ δὲν λέγαμε τίποτε σὲ κανέναν; Ὄχι ρὲ δὲν θὰ τὸ πῶ, ἔτσι γιὰ νὰ σοῦ σπάσω τὰ νεῦρα.
Κι ἂν τό ᾽λεγες στὸν 18άρη καὶ προετοιμαζόταν; Πῶς τὸ ξέρεις πὼς δὲν θὰ προετοιμαζόταν. Ποιὸς σοῦ εἶπε ὅτι θὰ ἤτανε τόσο βλάκας ὅσο ἐγώ.
Μήπως αὐτὸ τὸν καίει τὸν φίλο σου; Ἡ δική του ἀδυναμία νὰ ἀποδεχθεῖ τὸν θάνατο;
Ἀφοῦ βλέπει ὁ φίλος σου ὅτι ἡ σκέψη δὲν τοῦ βγαίνει γιατὶ τὸ παιδεύει, ἕνας παραπάνω ξανθὸς δὲν θὰ μᾶς ἔβλαπτε.
Ἄν, ἄν, ἄν...
Ἕνας ἄσχετος
Ανώνυμε πολυτονικέ,
Ο τύπος είναι το πολύ 20. Και δεν είναι ξανθός (έχεις δεί ποτέ ξανθό ασιάτη;). Δεν νομίζω να χρειάζεται να μου βάλει ιδέες (και να προσπαθούσε δηλαδή, τζίφος!). Είναι πολύ πιο εύκολο, οικονομικό και τραγικό να το κάνει με χάπια. Όμως έχεις δίκιο. Ακούγεται πιο κινηματογραφικό το να σε σκοτώσει κάποιος.
Να υποθέσουμε ότι πρέπει να κάνεις το φόνο; Ας διανθήσουμε το υποθετικό σενάριο:
"Έχουμε 2100 και βρίσκεσαι μέσα σε ένα ακινητοποιημένο διαστημόπλοιο στη μέση του πουθενά και βοήθεια δεν μπορεί να έρθει αμέσως. Έχει γίνει ένα τρομερό ατύχημα και οι μόνοι επιζώντες είστε εσύ, ο 18χρονος και το παιδάκι. Στα χέρια σου έχεις ένα πιστόλι (το ανάλογο διαστημικό πιστόλι τελοσπάντων). Γνωρίζεις ότι έρχεται το σωστικό διαστημόπλοιο αλλά θέλει τουλάχιστον 3 μέρες μέχρι να φτάσει σ' εσάς. Το δικό σου διαστημόπλοιο εν τω μεταξύ έχει οξυγόνο αρκετό μόνο για μια μέρα. Άρα μέχρι να φτάσουν οι διασώστες όλοι θα είναι νεκροί. Εκτός κι αν θυσιαστούν οι δυο για να ζήσει ο ένας. Έχεις πάρει την απόφαση να θυσιαστείς, αλλά πρέπει να αποφασίσεις να σκοτώσεις ακόμα έναν. Διάλεξε."
Σε κούφανα, ε;
...
Συνεχίζουμε στα επόμενα. Ο φόβος είναι ένστικτο και δεν προϋποθέτει τη γνώση. Το ίδιο και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Το έμβρυο έχει αυτά τα ένστικτα από νωρίς και αντιδρά με βάση αυτά.
Το ότι έχουμε ένστικτα προϋποθέτει μια κάποια γενετική μνήμη την οποία μας χαρίζει η φύση για να διατηρήσουμε την σωματική μας ακεραιότητα μέχρι να περάσουμε τα γονίδια μας στην επόμενη γενιά. Για να το κάνουμε αυτό πρέπει να είμαστε ζωντανοί, αρτιμελείς και να έχουμε ορμές. Αυτό δεν προϋποθέτει όμως κατ' ανάγκην το ότι κατανοούμε την έννοια της ζωής και του θανάτου, της αγάπης και του έρωτα, του μίσους κτλ. Η επίκτητη γνώση και η χρήση της μέσα από τη λογική μας διαχωρίζει από τα ζώα...
Νύσταξα. Καληνύχτα σου!
γκλούπ!
κοψε τα λοστ(?!?) παραταύτα κραταω την τελευταια παραγραφο και θα μπορούσες να μείνεις στην ιστορία με αυτή. ξέρεις όπως αυτα που βρίσκουν και κάνουν κοπι στο φεισμπουκ που φυσικα την επομενη δεν θυμουντε καν. άλλα λόγια να αγαπιομαστε(που λέμε).
Kουνούπι,
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και το πολύ εύστοχο σχόλιο. Είχα πολύ καιρό να σε επισκεφτώ και το μετανιώνω. Να είσαι πάντα καλά και καλή χρονιά!
Κοχυλένιο φιλί
Μαρία, γκλούπ to you too! Τα Λόστ έχει καιρό που τα έκοψα. Αν θέλω να βασανίζομαι κάθε βδομάδα από αιωνίως αναπάντητα ερωτήματα μπορώ να πάω στην εκκλησία της γειτονιάς. Είναι πιο οικονομικό, εξοικονομεί και χρόνο και τουλάχιστον δεν έχω την κρυφή προσδοκία ότι ο πάτερ θα μου δώσει απάντηση στα υπαρξιακά μου. Το Λοστ με κάνει να νιώθω σαν το γάιδαρο που του κρέμμασαν ένα καρότο μπροστά στη μούρη για να τρέχει πιο γρήγορα. Φτάνει.
Τα κολακευτικά σου σχόλια με κάνουν να κοκκινίζω, αλλά να ξέρεις, την τελευταία παράγραφο δεν τη σκέφτηκα από μόνος μου. Είναι σαν να λέω ανακάλυψα την τασιηνόπιττα! Ας είναι καλά τα βιβλία μου και τα ντοκυμανταίρ μου. :)
Matriga, ανταποδίδω ευχές και φιλιά ;)
Πού μας βρίσκεις όλους, εγώ απορώ :PP
Και παρεπιπτόντως οι μανιοκαταθλιπτικοί είναι αυτοκαταστροφικοί, τούτος εν πολλά αιμοβόρος..
Νομίζω τα κόκαλα του Καρυωτάκη τρίζουν..
( ωραίο μπλογκ φίλε, μην ανοίξεις κουρτίνες, τούτον το μαυρούδιν το φόντο εν πελλαμός. Όχι, εν είμαι ούτε ο ενήλικας, ούτε ο 18 χρονος, ούτε ο 5 χρονος. Είμαι η καφετζού)
Doki, καλοσώρισες πίσω καφετζού! Έλειψες μας! :)
Με γειά το réouverture - περιμένω συγκλονιστικές αναρτήσεις.
Φιλάρες!
Kernw fanouropita. Exasa tin taftotita mou. Eisai monostefanos?
Doki, πέρκι την εύρεις. Εγώ είμαι μονοκοτυλήδονος.
珊珊李, OK I guess...
( eksitimasen mas toutos o 珊珊李????)
να πάρει… εμπνεύστηκα και έγραψα σου ένα ωραίο κκόμεντ...και κάτι πάτησα και εσβηστήκαν ούλλα...περιληπτικά να σου ξαναγράψω ότι: Αν χρησιμοποιήσουμε ένα σενάριο αυτό που πρότεινες με το διαστημόπολοιο ...μπορούμε να το επεκτείνουμε λίγο και πούμε ότι τελικά αποφάσισες ποιο θα σκοτώσεις και τελικά το σωστικό σκάφος έρθει αμέσως μετα από 3 λεπτά αντί 3 μέρες ("ου στραβάρα μου" λαλεί σου ο 18 χρονος-τζείνος που άφησες να ζήσει διότι εσκότωσες το παιδάκι...ριμέμπερ;"εδκιάβασα ντέϊς αλλά εν μίνιτς που έγραφε"....συνεχίζει ο 18 χρονος. Παίζεις τον ή εν τον παίζεις τζαι τζείνον; Έτο τζαι άλλο δίλημα. Ή ας πούμε που την σφαίρα που εσκότωσες ένα που τους 2(πες εχρησιμοποίησες έτσι μέσο)προκαλεσες άθελά σου διαρροή οξυγόνου τζαι εξαιτίας σου πεθαίνετε ούλλοι. Εννεν τπτ σίουρο στην πραγματική ζωή. Καλύτερα να το αφήκεις στο Θεό. Ποτέ δεν ξέρεις ποια τροπή θα πάρουν τα πράγματα έστω κι αν φαίνονται 100% σίγουρα. Ας πεθάνω...τί θα κάμω την ζωή μετά που θα σκοτώσω κάποιον;
το ενδεδειγμενον ειναι να σκοτωσεις απλα το παιδακι!
τα υπολοιπα ειναι δικαιολογιες για τις θρησκευομενες ψυχες!
;) lol
Δημοσίευση σχολίου
Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε!