Χρειάζομαι μιάν αγκαλιά.
Κι εσύ το ίδιο.
Ας αγκαλιάσουμε τις οθόνες μας
και ας προσποιηθούμε ότι αυτό δουλεύει.
Θα μισοκλείσω τα μάτια για να μή βλέπω τα πίξελ που αποτελούν
το χαμόγελο σου.
Θα δυναμώσεις την ένταση στα ακουστικά να ακούς καλύτερα τη φωνή μου.
Εγώ θα ζηλεύω που φοράς από τώρα κοντομάνικα.
Εσύ θα ζηλεύεις που σήμερα μαγείρεψα φακές και δεν θα δοκιμάσεις.
Εγώ θα σου μιλήσω για τη μέρα μου.
Δεν έχω νέα, είναι περίοδος εντατικού διαβάσματος.
Εσύ θα μου πείς για τον μαλάκα τον καθηγητή σου στη σχολή.
Και για την τελευταία σου μουσική ανακάλυψη.
Θα το ακούσουμε μαζί.
Θα ανταλλάξουμε δυο γκριμάτσες.
Μετά θα πατήσουμε από ένα κουμπί και θα είμαστε και πάλι μόνοι.
26 σχόλια:
Τι σου κάνει η τεχνολογία..
τέλειοι οι πρώτοι τέσσερεις στίχοι...
Αρκούν να περιγράψουν τα πάντα
αλλά να σου πω, και το υπόλοιπο κείμενο είναι τρομερό
με εκφράζει εν μέρει, απόλυτα
Η μοναξιά δεν είναι θέμα απόστασης. είναι φορές που νιώθεις μόνος ακόμη και όταν είσαι χωμένος στην αγκαλιά του άλλου.
Πάντως, ἐγὼ ζήλεψα γιὰ τὶς φακές.
Εγώ δεν μπορώ άλλο να προσποιηθώ πως αυτό δουλεύει. Δε μου φτάνει πια. Ίσως επειδή και η υπομονή τελείωσε. Δεν ξέρω.
αχ κουνουπάκι μου, ελυπήθηκα με το κείμενό σου.. ελπίζω να περάσει γρήγορα τούτη η φάση και να βρεθείτε χωρίς οθόνες και πλήκτρα στην μέση..και να φοράτε κοντομάνικα και οι δύο..:D
Κι εσύ φακές σήμερα; :)
Πολύ περίεργα τα αισθήματα που αναπτύσσεις στις e-συντηρούμενες σχέσεις.
Πρέπει να εφευρεθεί ο διακτινισμός... Ή τουλάχιστοιν να μπορείς να βάζεις το χέρι μέσα στην οθόνη και να βγαίνεις από την άλλη μεριά...
Ψυχοπλακώθηκα... Καταλαβαίνω...
Μην ψυχοπλακώνεσαι!! Φαντάζεσαι να μην υπήρχαν ούτε αυτά και να μην μπορούσες ούτε να δεις ούτε να ακούσεις τους άλλους που είναι μακριά;;
Μεταβατική περιόδος είναι, θα περάσει!
(εμίλησα εγώ, η αισιόδοξη!)
να αγκαλιαστούμε, keine Problem, αλλα οχι δυνατά γιατι με πονάνε τα παϊδια μου.
εσυ θα μ'αγκαλιάζεις κ εγω θα σε ταϊζω φακές.
Oi diapistwseis mias katinas:
ta exeis me foititria pou spoydazei mousiki sin Afstralia, milate mesw skype kai einai kata pasa pithanotita xortofagos.
Εγω τυχαία σε βρήκα, μέσω του φλεγόμενου, δηλαδή, αλλά μ'αρέσει ο τρόπος που γράφεις! Εύγε!
ούφφου...
και τα αεροπλάνα γιατί υπάρχουν, Κουνούπι;
πολύ γλυκιά μελαγχολική αναρτηση και για φαντάσου τι χαμόγελο θα΄κανε αν διάβαζε την ανάρτηση!καλό διάβασμα!
Σκέφτομαι μόνο την μοναξιά όταν δεν υπήρχε ούτε καν αυτή η οθόνη και το κενό όταν κλείνει....
Νομίζω πως τελικά εμείς διαλέγουμε τον αβθμό μοναξιάς μας εως ένα βαθμό....
Νομίζω εκφράζεις τους πλείστους κύπριους που διατηρούν σχέσεις εξ'αποστάσεως..
Πολύ κουραστική διαδικασία όμως..
Επίπονη για εμένα! Την απέφυγα..
καλή τύχη.
Ηλέκτρα
Ωραιο!....
Καλο μηνα!!! :)
ρε μαλάκα, έλα πολωνία, οι καργιόλες οι εγγλέζες οι κομπλεξικές μη χέσω θα σε κουζουλάνουνε!
έλα δω χάμω να σου συστήσω τα πιο σωστά κορίτσια τις πολωνεζούλες, που είναι γλύκα!
να διαλέξεις μια, να σε διαλέξει κι αυτή, να βγάλετε τα μάθια σας να ξεμπερδεύουμε, μου τα χεις κάνει μενίρ 3-4 πόστ τώρα!
μοναξιά και μοναξιά....
ε ναι ρε μαλάκα, στη χώρα του λορντ πάυρον είσαι, τι ήθελες?
;-)))
So sad ρε γαμώτο
Χχαχαχαχαχ άκου τα σχόλια αεροζόλ!
Τώρα που θα αγκαλιάσεις τα πίξελς εγώ πώς να το πάρω; Ότι είσαι κουνούπι που το σκασε από βάλτο ή από ψυχιατρείο; Καλώς με βρήκες!
Μιλάς και συ που είσαι κουνούπι και μπορείς να κάνεις το ταξίδι σε dt. Εγώ που δεν έχω φτερά και πρέπει να πάρω καράβι τι πρέπει να λέω; (Φοβερά αληθινό και φοβερά φοβερό ποστ...)
Και μετά λένε πως η τεχνολογία είναι ένα άψυχο και απρόσωπο μέσο επικοινωνίας... εσύ τους διαψεύδεις!!!! Να σαι καλά! ωραίο blog!!!
Υπέροχο..!
Το σκεφτόμουν χτες και το εφάρμοσα με μήνυμα..
"Μπορώ να έχω μια αγκαλιά?"
@aphtha Εμείς τα ποτάμια τι να πούμε? :Ρ
Υπέροχο. Σου στέλλω ένα ηλεκτρονικό χαμόγελο αλλά να ξέρεις ότι το εννοώ :)
Δημοσίευση σχολίου
Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε!