Πανσέληνος πάλι. Δεκατρία φεγγάρια μετά, μια ευχή στεγνώνει στον φθινοπωρινό αέρα και τα όνειρα αλλάζουν σχήμα και γεύση σαν ώριμα φρούτα. Μα ο τρύγος αργεί. Επιστρέφω στην πόλη και είμαι ένας άλλος. Πάντα ο άλλος - ο ρευστός εαυτός ή ο φίλος που θα γνωρίσεις στο επόμενο κεφάλαιο - κουβαλώντας όμως πια στις αποσκευές μια χούφτα νέες αμφιβολίες. Είμαι και πάλι εδώ. Στο ίδιο μέρος να νοσταλγώ τις ίδιες μουσικές. Καινούρια αρχή και νιώθω πάλι πως ακολουθώ μια σκιά - τη σκιά μου που συχνά περπατάει μπροστά μου.
Στο εξής θα με βρίσκεις εδώ.
Καλή αντάμωση.
Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε!