μια άλλη αρχή

Πανσέληνος πάλι. Δεκατρία φεγγάρια μετά, μια ευχή στεγνώνει στον φθινοπωρινό αέρα και τα όνειρα αλλάζουν σχήμα και γεύση σαν ώριμα φρούτα. Μα ο τρύγος αργεί. Επιστρέφω στην πόλη και είμαι ένας άλλος. Πάντα ο άλλος - ο ρευστός εαυτός ή ο φίλος που θα γνωρίσεις στο επόμενο κεφάλαιο - κουβαλώντας όμως πια στις αποσκευές μια χούφτα νέες αμφιβολίες. Είμαι και πάλι εδώ. Στο ίδιο μέρος να νοσταλγώ τις ίδιες μουσικές. Καινούρια αρχή και νιώθω πάλι πως ακολουθώ μια σκιά - τη σκιά μου που συχνά περπατάει μπροστά μου.

Στο εξής θα με βρίσκεις εδώ.

Καλή αντάμωση.

Κ

χρεοκρατία...

Debtocracy FINAL by BitsnBytes

περισσότερα εδώ: http://www.debtocracy.gr/

σστερόσκονη...

Ακούω αυτό το τραγούδι απόψε. Όπως το άκουγα τότε.

Και ξαφνικά, είμαι ξανά στον παραλιακό της Θεσσαλονίκης, σαν πρίν δυο χρόνια, να περπατώ μια νύχτα ήσυχη και μαγική, με τα ακουστικά στα αφτιά, να το ακούω και να το μουρμουρίζω. Να με δροσίζει το θαλασσινό αεράκι και να περνάω δίπλα από τα φωτισμένα καραβάκια στις προβλήτες. Να σταματάω μπροστά από το ξενοδοχείο Μακεδονία Παλλάς για τσιγάρο και για να χαζέψω το φεγγάρι και την αντανάκλαση του στη θάλασσα, λίγο πρίν πάρω την τελευταία ανηφόρα για το σπίτι. Να μετράω τα φωτάκια από τα πλοία μακριά στον ορίζοντα, ελαφρώς ζαλισμένος από τα ποτά με τους φίλους στα Λαδάδικα και να βιάζομαι να πάω σπίτι επειδή η γάτα μου θα με περιμένει για να κοιμηθεί στα πόδια μου. Μου λείπεις...

ΥΓ. Απόψε είδες το φεγγάρι;

συνάντηση...

Απόψε στη συναυλία το κατάλαβα: Μεγαλώνω.

Γερνάω μαζί με τα τραγούδια που μ' αρέσαν τότε και σήμερα. Όλα εκείνα τα τραγούδια που τώρα είναι φορτωμένα αποσκευές και παρελθόν, σαν άνθρωποι κουρασμένοι απ' το δρόμο. Κάθε ένα κουβαλάει και μια ανάμνηση, στον κόρφο του κρυμμένη σαν φυλαχτό.

Ήρθαν. Συνοδοιπόροι από παλιά, που επισκέφτηκαν απόψε για ένα σύντομο "γειά" πρίν επιστρέψουν στις σκιές της λήθης. Αυτά τα τραγούδια, τα τραγουδούσα κι εγώ όταν βγήκαν πρώτα - χρόνια πριν - πριν τα ντύσω με άλλες ιστορίες, εικόνες και συναισθήματα. Απόψε τα αναγνώρισα χωρίς κόπο, κι ας ήταν τα ρούχα που τους έδωσα κουρέλια απ' τον καιρό...

εικόνα από εδώ

μετά μουσικής...

Ναι, το ξέρω, δεν τό 'χω καθόλου με το γράψιμο αυτό τον καιρό. Και δεν ήθελα να ξεπέσει το βλογ σε επίπεδα τζούκμποξ, αλλά παρά να βάλω λουκέτο... Θα κάνεις υπομονή.

Είναι λίγος καιρός τώρα που έχω ξαναπορωθεί με τα Βουλγάρικα πολυφωνικά τραγούδια. Το διάβασμα βλέπεις. Είμαι άνθρωπος που αγχώνεται με την πολλή ησυχία, άρα όταν διαβάζω πρέπει κάτι να ακούω για να ησυχάζω. Και αυτές τις μέρες ακούω τραγούδια τέτοια. Για κάποιο λόγο τα νιώθω πολύ οικεία.

Ψάχνοντας, που λές, στον "εσυσωλήνα" βρήκα αυτό το υπέροχο κομμάτι που δεν το έχω σε cd και τρελλάθηκα. Μα είναι τέλειο και το ακούω συνέχεια! Πάρε να ακούσεις. Άκουσε το κατά προτίμηση νύχτα. Γενικά, σ' αυτό το βλογ να μπαίνεις νύχτα γιατί πάντα βράδυ σου γράφω με διάθεση νυχτερινή. Και όπως ξέρεις, της νύχτας τα καμώματα... Σταματάω τώρα. Άκου!



Έχω φίλους Βούλγαρους και δεν θέλω να τους ρωτήσω γι' αυτό το κομμάτι. Είναι υπέροχο που δεν ξέρω τί λένε τα λόγια. Μπορώ να το ακούω και να φαντάζομαι διάφορα. Και απλά να ταξιδεύω.

Στο επανειδείν...

Κ

Φεγγαρόφωτο

Απόψε είδα πάλι το φεγγάρι και θυμήθηκα την ευχή.
Περιμένω.

Δεν είμαι δημιουργικός αυτό τον καιρό.
Προσπαθώ - και πρέπει - να είμαι ακαδημαϊκός, επιστημονικός κι αποστειρωμένος.
Όρεξη δεν μου μένει να γράψω τίποτα άλλο.
Ούτε και να γράψω σ' εσένα δυστυχώς.

Πάμε τώρα πριν θυμηθώ πως δεν έχω χρόνο να αισθανθώ.
Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι.

Μια θάλασσα, ένα φεγγάρι κι ένας ιπποπόταμος...

Σου γράφω και ακούω αυτό.

Μού 'λειψες και έχει καιρό να τα πούμε. Κάνε υπομονή. Δεν σού 'γραφα επειδή τώρα γράφω άλλα αλλού. Όχι τόσο ευχάριστα, θα έλεγα, κι ούτε θα διαβαστούν από 'σένα...

Ακαδημαϊκή χρονιά άρχισε και πέρασε η μισή χωρίς να το καταλάβω. Καλύτερα είναι φέτος. Περιορισμένο το άγχος μου, με καλές φιλίες να με στηρίζουν και η ανάμνηση της Θεσσαλονίκης πονάει λιγότερο.

Τη φωτογραφία που βλέπεις την τράβηξα βράδυ Τρίτης 24 Αυγούστου, νύχτα με πανσέληνο "στο περιγιάλι το κρυφό" (ναι το Σεφερικό, αλήθεια!) σ' ένα διάλειμμα από κολύμπι νυχτερινό. Ησυχία, γαλήνη, ομορφιά, ευγνωμοσύνη. Μαγεία.

Ετεροχρονισμένο αυτό αλλά... Λένε πως η νύχτα της Αυγουστιάτικης πανσελήνου είναι είναι η πιό φωτεινή του χρόνου. Λένε πως αυτή τη νύχτα διάλεγαν οι μάγισσες να κάνουν τα πιό δυνατά τους ξόρκια. Λένε πως αν κάνεις μια ευχή στην πανσέληνο του Αυγούστου θα πιάσει.

Έκανα, που λές, μια ευχή. Και νομίζω ότι έπιασε. Κάθε πανσέληνο που βλέπω από τότε θυμάμαι την ευχή. Και βλέπω τα σημάδια πως φέτος κάτι αλλάζει. Αργά αλλά σίγουρα. Μπορεί να πάρει καιρό να φτάσει μέχρι εκεί αλλά το νιώθω πως θα φτάσει.

Εσύ έκανες ποτέ ευχή στο φεγγάρι;

Κ

ΥΓ1. Τη λεπτομέρεια στη φωτογραφία την πρόσεξες; Είναι αυτός ο παράξενος βράχος που μοιάζει με προφίλ ιπποποτάμου! Ά ρε ξαδερφάκι σ' αγαπώ!

ΥΓ2. Ξέρω κάποιον που αν το διαβάσει αυτό θα το θεωρήσει ηλίθιο αλλά δεν πτοούμαι. Εκεί που εσύ βλέπεις μια ηλεκτρική εκκένωση... (Ξέρεις εσύ...)

Το κουκλοθέατρο από τη διπλή ζωή...

Δες τι ανακάλυψα!

Καλύτερα να το φυλάξεις για το βράδυ. Αν το δείς μέρα μπορεί να σου φανεί αδιάφορο...

Είναι μια υπέροχη σκηνή από την ταινία "Η διπλή ζωή της Βερόνικας"

του Κριστόφ Κισλόφσκι.

Ώρες-ώρες είναι ωραίο να παραμυθιάζεσαι...

Να πώ για την σκηνοθεσία, για την ηθοποιία, το σενάριο ή τη μουσική;

Αυτή την ταινία αξίζει να την δείς. Ψάξ' την!

Κ

Σουρεαλισμός δίπλα στον Τάμεση!

Και όταν επιτέλους, για μιά μέρα ανά δύο εβδομάδες, αποφασίζει να μας τιμήσει με την παρουσία του ο ήλιος και να δείξει το όμορφο προσωπάκι του στη Λόνδρα (βλέπε: κάποιος άνοιξε την πόρτα και άναψε αυτόματα το λαμπάκι του ψυγείου) ο κόσμος τρελαίνεται. Πάνε οι Λονδρέζοι με τα μαγιώ και ξαπλώνονται στα πάρκα και παίζουν με ρακέτες και βρωμοκοπάει ο τόπος αντηλιακό. Καπέλα, βεντάλιες και "ουφ τί ζέστη, δεν αντέχω άλλο" κι ας είναι μόλις 24 βαθμούς κελσίου. Άχ Εγγλεζάκια μου κι αν έρθετε στην Κύπρο Ιούλη με τα 45άρια!

Καλοκαίρι λοιπόν στην Ιγγλατέρα (μετ' εμποδίων) και πάω βόλτα στο Southbank, δηλαδή περπάτημα στην νότια παραλία του Τάμεση στο κεντρικό Λονδίνο (το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον επισκεφτεί την πόλη). Είμαι με την Σ. και τριγυρνάμε κάνοντας τακτικά στάση για γουλιά παγωμένου καφέ και τσιγάρο. Και τί πιάνει το μάτι μας;

Ελληνική παραλία στον Τάμεση. Μάλιστα! Εκστρατεία προώθησης τουρισμού του Ε.Ο.Τ. Αμέ. 2.5 τόνους άμμο σκόρπισαν δίπλα στο Royal Festival Hall, στήσανε ομπρελίτσες, καρεκλάκια και σεζλόνγκ και σέρβιραν σουβλάκια και μπύρα Μύθος. Εννοείται ότι καθίσαμε για ένα τρίωρο και λιώσαμε. Το μόνο που μας χάλασε ήταν η μουσική υπόκρουση - γιατί γίνεται ελληνική παραλία και να λείπει ο Σάκης και τα λοιπά χαζοχαρούμενα;

Σαφώς η ατάκα της ημέρας ήταν:
Τί περίμενες; Να είσαι στην παραλία και να παίζει Χατζιδάκι;;;

Το φαντάζεσαι; Παραλία, φραπεδιά και από πίσω:
"διώξε τη λύπη παλικάααααριιιιι, πάμε μια βόλτα στο φεγγάααααριιιιι"...

Χάχαχα. Δέ γίνεται. Δε νομίζω τουλάχιστον. Θα το δοκιμάσω φέτος. Σε παραλία ερημική με ραδιοφωνάκι και μπύρα. Αλλά μπύρα ΚΕΟ!

Παρεμπιπτόντως, θα πάω κάμπινγκ το καλοκαίρι. Στο γνωστό που πάνε όλοι, στα οπίσθια της Κύπρου. Αλλά ξέρει κανείς πού έχει αλλού στο βουνό;

Θέλω διακοπές, τώρα!

Ψόφησα με τις εξετάσεις και τις συναυλίες. Ακόμα έχει. Έφαγα το βόδι και μου στάθηκε στο λαιμό η ουρά. Υπομονή!

Αυτά για τώρα. Ο ιστο-καφενές μας σας κερνάει ένα ιστο-φραπέ. Με αρκετή προσπάθεια και φαντασία, μπορεί και να τα καταφέρετε να πιείτε...

Χαιρετώ σας.

Κ

ΥΓ. Η φωτό με την ομπρέλα είναι το Davide Schiano από εδώ, και το φραπέ καβαντζομένο από εδώ.

Όσα λουλούδια...

Όσα λουλούδια έχει η άνοιξη... (κι ας είναι καλοκαίρι).

Pleiades | MySpace Music Videos

Φιλαράκια απολογούμαι για τη μακρά απουσία μου. Εξεταστική βλέπετε. Και περιπέτειες με τον υπολογιστή. Και τρεχάματα με συναυλίες. Ψόφησα. Τώρα, επιτέλους, που αραιώνουν οι υποχρεώσεις θα τα λέμε πιό συχνά. Χαιρετώ σας!

Κ.

ΥΓ. Το χιουμοριστικό βίδεο είναι από την ιστοσελίδα των "Πλειάδων" στο myspace. Τα κορίτσια τραγουδάνε πολυφωνικά Ηπειρώτικα και αξίζει να ρίξετε μια ματιά. Ορίστε: εδώ!