φιλοδοξίες...

Το σαββατοκύριακο το πέρασα με την αδερφούλα μου.

Μετά από απανωτές προσκλήσεις το πήρε απόφαση, πέρασε 6 ώρες ταλαιπωρίας μέσα σ' ένα λεωφορείο για να 'ρθεί από Αθήνα και άλλη μία μέσα στην υπέροχη κίνηση της μεγάλης Φτωχομάνας (εργασίες μετρό γαρ - η Εγνατία σε κάποιο σημείο είναι μόνο 2 λωρίδες κυκλοφορίας - ντόινγκ!!!) για να έρθει να με δεί. Περάσαμε όμορφα, της μαγείρεψα κάποιες από τις σπεσιαλιτέ μου, κάναμε περίπατο στην παραλιακή, βόλτες σε καφέ, παίξαμε σκάκι και συζητήσαμε περί ανέμων και υδάτων. Συζητήσαμε πολύ, αμπελοφιλοσοφήσαμε και γενικώς αναλύσαμε το σύμπαν.

Αυτό που μου έμεινε από τις φιλοσοφικές μας αναζητήσεις ήταν η συζήτηση που έγινε το βράδυ της Παρασκευής πάνω από δύο ποτηράκια που γέμιζαν και ξαναγέμιζαν με ούζο, κάπου στο Μπιτ Μπαζάρ.

Έχοντας κι οι δύο ολοκληρώσει τις σπουδές μας, λέει, σαν νέοι καλλιτέχνες με όρεξη για δουλειά, αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας και να ζήσουμε κάνοντας αυτό που σπουδάσαμε, θα επιστρέψουμε στο νησί (Κύπρος) κάποια στιγμή στο αόριστο μέλλον.

Θα βρισκόμαστε τις Παρασκευές τα βράδια, καλή ώρα όπως τώρα (η συζήτηση έλαβε χώραν Παρασκευή), θα πίνουμε από ένα ποτάκι και θα λέμε πώς περάσαμε την εβδομάδα μας και τί συναρπαστικό μας έτυχε εν ώρα εργασίας.

Εγώ θα διηγούμαι τί πελάτες μάζεψα και πού τους πήρα, τί σκυλέ τραγούδια άκουσα στο αυτοκίνητο, όλα τα σκόρ από τους ποδοσφαιρικούς αγώνες του τρέχοντος και του περασμένου μηνός, ποιά ήταν η τελευταία μάρκα τσιγάρων που βρήκα ξεχασμένη στο αυτοκίνητο και είπα να δοκιμάσω, τί αστοιχείωτες πολιτικές απόψεις είχα την τύχη να ακούσω από τους εκάστοτε πελάτες μου χωρίς να τους ρωτήσω κάν, αλλά θα είμαι ευχαριστημένος από το νέο μου λούκ γιατί η νεοαποκτηθείσα στρόγγυλη κοιλιά μου είναι ότι πρέπει για να στηρίζω τις μπύρες, ενώ το μουστάκι με κάνει να φαίνομαι άντρακλας βαρύς και πελαγίσιος και επειδή το νυχάκι στο τελευταίο δάκτυλο είναι πολύ πρακτικό για να καθαρίζω τα αυτιά και τη μύτη μου!


Αυτή θα διηγείται τί καθαριστικό πατώματος διάλεξε να χρησιμοποιήσει επειδή δέν την έπεισε η διαφήμηση του Άζαξ, πόσο μαστούρωσε από τη μυρωδιά του, πόσους λεκέδες καθάρισε από τις κουρτίνες, ποιό χρώμα είναι της μόδας στις ολόσωμες ποδιές φέτος, θα ξέρει όλα τα τελευταία κουτσομπολιά από την σόουμπιζνες γιατί αυτό είναι το πιό ενδιαφέρον θέμα συζήτησης που θα κατέχουν οι γύρω της και τέλος ποιά αισθητικός στην πόλη κάνει την καλύτερη ριζική αποτρίχωση, αν και δεν θα της χρειάζεται γιατί από την πολλή χλωρίνη θα έχουν ψοφήσει όλες οι τρίχες της (πλήν της κεφαλής που θα καλύπτεται
από μαντήλι κόκκινο με άσπρες βούλες)!

Ναι, σωστά μαντέψατε. Μετά από πολυετείς σπουδές στο χώρο των καλών τεχνών θα καταλήξουμε:

εγώ ταξιτζής (άντε μανάβης το πολύ)

η αδερφούλα καθαρίστρια (ή κομμώτρια, αν και μπορεί να την πιάσουν τα δημιουργικά της και να πειραματιστεί στο κεφάλι μιας άτυχης πελάτισσας που στο τέλος θα κάνει να μοιάζει με ξεπουπουλιασμένο φλαμίγκο)

[και κανένα πρόβλημα δεν έχουμε με αυτά τα επαγγέλματα, απλά δεν θέλουμε να τα κάνουμε εμείς]


για να τα βγάλουμε πέρα όταν θα επιστρέψουμε στην πολύπαθον νήσον...

Επειδή όσο κι αν τον αγαπάμε τον τόπο μας και δεν πάψαμε να ελπίζουμε, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει ακόμα το κοινό για την τέχνη στην Κύπρο. Γνωρίζουμε ότι θα πρέπει να σκαρφιστούμε ποικίλους τρόπους για να εκμεταλλευτούμε τις γνώσεις μας σ' ένα τόπο όπου υπάρχει μεν το ανθρώπινο δυναμικό (κι όχι μόνο στις τέχνες), αλλά όχι και η βούληση για πραγματική πρόοδο. Υπάρχουν πολλοί που, εν τέλει, συμβιβάζονται με κάτι άλλο από αυτό που σπούδασαν, αφού επιστρέψουν στο νησί.

Μπορεί η τέχνη μας να μας οδηγήσει αλλού και να μην επιστρέψουμε ποτέ. Αλλά, όπως είπα και πρίν, δεν πάψαμε να ελπίζουμε. Και το νησί είναι η βάση μας, το λιμάνι μας, όπου είν
αι μαζεμένοι πολλοί από τα αγαπημένους μας ανθρώπους. Κάποια στιγμή - εγώ το νιώθω - θα θέλω να επιστρέψω. Για την αδερφούλα δεν ξέρω. Αλλά μέσα μας μοιάζουμε και μάλλον θα σκέφτεται κι αυτή όπως εμένα.

Εμείς, αν επιστρέψουμε, θα πρέπει να επιμείνουμε και να διαμορφώσουμε αυτό το κοινό που δεν υπάρχει ακόμα. Να θέσουμε τις βάσεις, να κάνουμε την αρχή. Και κάποια στιγμή...

Κ

φωτό (γκραφίτι του banksy) παρμένη από εδώ

ΥΓ. Δέχομαι εισηγήσεις δια άλλα πιθανά επαγγέλματα που μπορεί να παρέχουν τα προς το ζήν σ' ένα πρώην φοιτητή καλών τεχνών στην πολύπαθον νήσον...

21 σχόλια:

MARINOS είπε...

:)
Να είσαι αισιόδοξος φίλε μου! Η Κύπρος σιγα σιγα αλλάζει και οι απαιτήσεις σε κάθε επαγγελματικό κλάδο αυξάνονται.

Κάθε αρχή είναι δύσκολη. Θέλει υπομονή και αργά βήματα!

Demis G είπε...

Tον Julian Beever τον ξέρεις?

http://rapidshare.com/files/207621385/julian-beeve.pps

στο ανέβασα σε rapidshare. είναι powerpoint presentation. είμαι σίγουρος το ξαναείδες.
δεν έχουμε στην Κύπρο τέτοιου είδους καλιτέχνες. Will U be the pioneer?

jf είπε...

Καλή αρχή σου εύχομαι...

Δυστυχώς δε ξέρω πώς έχουν τα πράγματα στας Κύπρους να βοηθήσω, αλλά εσένα σ' έχω ικανό για πολλά... :))

Πρασινη νεραιδα είπε...

na min eisai ka8olou aisiodoxos!stin psa8a 8a pe8anume oli!mpogiatsis, that's my plan b....

Leni είπε...

Mpogiatzis 8a elega, me kalypse i neraida :)

Eólica είπε...

Δε νομίζω ότι είναι ΤΟΣΟ απαισιόδοξα τα πράγματα στην Κύπρο! Δεν ξέρω τι καλλιτέχνης είσαι, αλλά είμαι στην Κύπρο τους τελευταίους 8 μήνες και, πίστεψέ με, υπάρχουν πάρα πολλά καλιτεχνικά δρώμενα που έχασα επειδή δεν είχα χρόνο να πάω, όχι επειδή δεν ήθελα! Οι επιλογές έχουν αρχίσει να πληθαίνουν, ακριβώς επειδή αρκετοί νέοι καλλιτέχνες αποφάσισαν να επιστρέψουν και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Αναβιώνει σιγά σιγά η παλιά Λευκωσία, νέα στούντιο ανοίγουν εκεί, συνεργασίες γίνονται, φεστιβάλ πραγματοποιούνται, ομάδες δημιουργούνται, χορηγίες έχουν αρχίσει δειλά δειλά να διεκδικούνται κλπ. (πωωωωω πω πολύ αγγλική η σύνταξη αυτή!) Ένιγουέιζ, δες και αυτό:

http://www.accessarts.com.cy/

ρίτσα είπε...

εν τω μεταξύ είσιεν έν κουνούπι προχτές τζιαι εν με άφηννε να τζοιμηθώ τζιαι εσκέφτηκα σε τζιαι στο τέλος εποτζοιμήθηκα με το φως ανοιχτό να το καρτερώ.

για δουλειά εισηγούμαι: 1. να έρκεσαι να μου σκοτώνεις τα κουνούπια και να σε πληρώνω.

2. enviromentally friendly: έρκεσαι, λαλείς τον κουνουπιών στα κουνουπίστικα να μεν με πειράζουν γιατί είμαι καλή κοπέλα τζιαι φεύκουν,

3. πίνεις μου γλυκά ούλλο το αίμα μια νύχτα τζιαι γλιτώννω

Κουνούπι είπε...

@ Μαρίνος: Σιγά-σιγά αλλά θα μας φκεί το λάδιν! Όμως είπαμε - θα είμαι αισιόδοξος!

@ Δημήτρης: το πήρα αυτό που έστειλες, ωραίο! Ο τύπος εν σπουδαίος! Ευχαριστώ! Αχ θα το ήθελα. Ζωγραφίζω ωραία αλλά δεν είναι τούτον που εσπούδασα :) Street performance μουσικό είναι το πλησιέστερο σ' αυτό που μπορώ να κάμω... Λαλείς;

@ JamanFou: Merci!

@ πράσινη νεράιδα: Μα εγώ θέλω να είμαι αισιόδοξος!

@ Λένη: Λαλείς;

@ Eólica: Μουσικός είμαι Αιόλικα μ (κι η αδερφούλα εικαστικός για να σας ξεκαθαρίσω την εικόνα). Χαίρομαι που η αρχή έχει ήδη γίνει. Ευχαριστώ για την ιστοσελίδα. Τα περισσότερα από αυτά τα είχα υπόψιν βέβαια. Καλά που υπάρχουν και τούτα, δέ λέω, αλλά χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερα! Μπορούμε. Υπάρχει το ανθρώπινο δυναμικό. Πάλι καλά που υπάρχουν άνθρωποι σαν εσένα που παρακολουθούν τί γίνεται στο καλλιτεχνικό στερέωμα του νησιού :)

Πρασινη νεραιδα είπε...

ok... na ise na dw ti 8a katalavis!
ego i pesimistria afta isigume!

Κουνούπι είπε...

@ ρίτσα:
1. χμμ...
2. ναι, σίουρα. ξέρω και φαλαινίστικα!!!
3. LOL!!! Χάχαχαχαχα!

@ πράσινη νεράιδα:
κόρη μου ζείς στην Κύπρον τζαι φακκά σου ούλλη μέρα ο ήλιος πας την κελλέν! Πώς μπορείς να είσαι απαισιόδοξη; Αλώπως πίννεις πολλύν αψέντι!

Πρασινη νεραιδα είπε...

well, καποιοι ανθρωποι δεν καταφέρνουμε να είμαστε μες την καλή χαρα all the time.
αλλά μη νομίζεις, έχω κι εγώ τα ξεσπάσματα χαράς μου.
Αν είσαι μουσικός τότε να έρθεις να βγάλεις το ψωμί σου στην Ερμού

Κουνούπι είπε...

@ πράσινη νεράιδα: παρολίγον να τα καταφέρω μια φορά αλλά ακυρώθηκε το live, αν εννοείς το μαγαζί "Ερμού" στη Λευκωσία. Για την Ερμού της Αθήνας να πάω αλλά να υπόσχεθείς ότι θα έρτεις κι εσύ να μου πισκαλιείς*!

*καλαμαριστί = χειροκοτάς

Πρασινη νεραιδα είπε...

mesa....

k vgale aftin tin *mpipppp* lektiki epali8eusi giati ine kai spastiki ke axriasti
over

Λάζαρος είπε...

...εν θέλω να σε απογοητεύσω - είσαι τζιαι το πρώτο κουνουπούδι που τείνω να συμπαθήσω - αλλά το πολύ-πολύ, για να φκάλεις τζιαι το ψωμί σου, καθηγητής τέχνης (δευτεροβάθμια εκπαίδευση, you know). Που τζειαμαί τζιαι τζει, για το κέφι σου τζιαι μόνο εν να ασχολείσαι με τους Duchamp, τους Frank Stella, τους Beuys, τους Jasper Johns.

ΥΓ: Κάμε μου μια χάρη, γίνεται; Την επόμενη φορά που 'ννα θέλεις να πεις 'καρκίνος' μεν το γράψεις 'επάρατη νόσος'. Είμαι πολλά ήρεμον πλάσμα, αλλά εν που τες περιστάσεις που θέλω να αρκέψω κάποιον στες γλήορες : )

maria είπε...

haha το νυχουδιν, γιαξ! παντα μου προκαλούσε αηδία. κοίτα αν ξέρεις πιάνο μπορείς να κάμνεις μαθήματα πιάνου στις μικρές που παράλληλα κάνουν και μπαλέτο!αν είσαι εμφανίσημος προσθεσε ενα συν στην επιτυχία σου. αλλιώς "στήσε" μια developer company και κάμνε τον μάστρο!

ωραία εικόνα.
η κύπρος χρειάζεται καλλιτέχνες και αν όλοι καθυστερούν την κάθοδο στο νησί, το κοινό θα παραμείνει φανατικά στον -πλην τοις άλλοις-σκυλέ κόσμο του!

Κουνούπι είπε...

@ Λάζαρος:
πωπω... αρκετή απαισιοδοξία! Btw αν εν για το πόστ "κατεπείγον: ετών δέκα" που λαλείς το σημείο που το γράφει τούτον εν copypasted που την ιστοσελίδα της θεατρικής ομάδας. Δεν ήθελα να αποδείξω τίποτε γράφοντας τη "νόσον" άλλωσπως. Για τα άλλα ευχαριστώ.

@ ...fairyland:
Ευχαριστώ. Μα το νυχούδιν έννα φακκά πα' στα πλήκτρα. Ου καλάν. Να το κόψω :Ρ Και ναι, είμαι εμφανίσιμος αλλά το θεϊκό μου προφίλ θα παραμείνει ένα μυστήριο στη μπλογκόσφαιρα...

Τζαι πέ μου: Αν θα κάμνω τον μάστρο έννα με λαλείτε Μαστρε-Κούνουπο;

maria είπε...

χαχα οοουπς νομιζα μιλούσες υποθετικά για το νυχούδιν, ενταξει αφου εισαι μουσικος, απαλλάσει σε απο την πεννα:P κατι πρέπει να ξέρεις..

οι..μαστροκούνουπε παει καλύττερα

Κουνούπι είπε...

@...fairyland:
όι κόρη μου κόφκω τα τα νύχια μου γιατί είμαι πιανίστας τζαι κάμνουν ττίκκι ττίκκι πα'στο πιάνο τζι ανατριχιάζω! :Ρ

Μαστροκούνουπος it is then!

maria είπε...

ε καλάν! δωσμας την τζαι που πάνω!

Λάζαρος είπε...

Όντως έχεις δίκιο για τη νόσο και αθωώνεσαι πανηγυρικώς :)

Επίσης απολογούμαι: παρανόησα λόγω του 'Καλών Τεχνών' ότι εσύ είσαι ο εικαστικός της οικογένειας - έστω ΚΑΙ εσύ. Οκ, ισχύουν τα ίδια με τα πιο πάνω, απλώς άλλαξε το καθηγητής τέχνης με καθηγητής μουσικής. Φίλε, μεν ανησυχείς: εν να 'βρεις στην πορεία τη μέση οδό ανάμεσα στο βιοπορισμό και στη μαγκιά σου.

Επίσης: ξανασκέψου το για το νυχούδι. Αν τώρα πχ πιάνεις ντο-φα, με το νυχούδι εν να ποταβρίζεσαι να πιάνεις ως το σι ύφεση! Lol

Ανώνυμος είπε...

ααααα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια, διδασκεισ στα κακομοιρα παιδακια τεχνη που θα εχουν τι τυχη μας και εκθετεις στο εξωτερικο μεχρι να ξυπνησει η νησος Κυπρος

Δημοσίευση σχολίου

Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε!